ihtiyar delikanlı(old boy)..

Cuma günüydü..

Bir arkadaşım, çok güzel bir film olduğunu söylediğinde, izlemeye karar verdim.. fikrine güvenmiştim, güzel olduğuna emindim..

Tür : Gerilim / Aksiyon
Gösterim Tarihi : 15 Ekim 2004
Yönetmen : Chan-wook Park
Senaryo : Chan-wook Park , Jo-yun Hwang , Chun-hyeong Lim , Garon Tsuchiya
Görüntü Yönetmeni : Jeong-hun Jeong
Müzik : Yeong-wook Jo
Yapım : 2003, Güney Kore , 120 dk.

Ruh halimin beni götürdüğü tek yer olan evime gelir gelmez, annem henüz Kayseri’den dönmeden izlenmeye karar verilmişti.. Ruh halim berbat, ağlamak istercesine..ne olsa da gözlerimden inse inciler diye bakınıp durduğum anlardan birindeyim..

6'da işten çıkıp, 6.30 da evdeydim, gelir gelmez annemin cennet yatağına oturup, filmi izleme moduna geçtim..

Hakkında hiçbir şey bilmediğim, aslında çok fazla ödül almış, çok bilinen bir film hakkında hiçbir duyumum olmamıştı daha önce, kendimi yabancı hissettim bilmediğimi farkettiğimde..( 2004 Güney Kore Büyük Çan Ödüllerinde en iyi yönetmen başta olmak üzere birçok dalda ödül alan film, aynı zamanda 2004 Cannes Film Festivali'nde Jüri Büyük Ödülünün de sahibi olmuş.)

Ama geç değildi..

Film başladı, tam 1 saat 48 dakikaydı, başlarda “neler oluyor, peki ama neden, kim böyle bir şey yapar, bu ne canilik” dedim durdum, hele birkaç sahnede gözlerimi kapatmakla açmak arasında gidip geldim..sabırla izledim, her geçen dakika daha da odaklandım ekrana, hayretler içinde kaldım..Tüylerim diken diken olmuştu..

Sonunda, aile bağları, dünya düzeni, boş boğazlık, İNTİKAM ve AŞK, her şey birbiriyle savaşmaya başlamıştı, her şey karmakarışık olup, babanın kızına sarılması kalmıştı..

Filmden geriye çok özel sözler kaldı:

“İster kum tanesi olsun, ister kaya ikisi de aynı şekilde batar suya.”

Ve en güzeli;

"Gülersen herkes seninle güler; ağlarsan yalnız ağlarsın."

Film çok etkiledi beni..